بیا که زخم زبان‌های دوستان کاری است
به انتظار نشستن در این زمانه‌ی یأس
برای منتظران چاره نیست ناچاری است
به ما مخند اگر شعرهای ساده‌ی ما
قبول طبع شما نیست کوچه بازاری است
چه قاب‌ها و چه تندیس‌های زرینی
گرفته ایم به نامت که کنج انباری است
نیامدی که کپرهای ما کلنگی بود
کنون بیا که بناهایمان طلاکاری است
به این خوشیم که یک شب به نامتان شادیم
تمام سال اگر کارمان عزاداری است
نه این که جمعه فقط صبح زود بیدارند
که کار منتظرانت همیشه بیداری است
به قول خواجه‌ی ما در هوای طره‌ی تو
«چه جای دم زدن نافه‌های تاتاری است»
درباره این سایت